Nieuwe vrijwilligers, hoe ga je daar mee om?

[Bert]

Ik zit me wel eens af te vragen hoe andere Repaircafes het doen met vrijwilligers die zich melden en handige jongens zijn?

Zeker in de kleinere gemeentes, waar er slechts een paar vrijwilligers zijn?

Want vaak zijn het reparaties op elektrotechnisch gebied, maar hebben vrijwilligers geen enkele opleiding gehad op dit gebied.

Hoe gaan jullie daar mee om?

Wat zijn de kwaliteitseisen die je stellen kunt?

Ik ben erg benieuwd hoe jullie dat aanpakken.

[Drambuie]

Wellicht heb je hier iets aan? Het belangrijkste is de dikgedrukte zin, en daarin weer het cursieve gedeelte  ;)

'Vacature tekst':

(Electro) reparateur bij een Repair Café in Breda

Heb jij twee rechter handen en verstand van elektrische apparaten en vind jij het leuk om van alles te repareren, denk dan eens aan de functie van reparateur bij (één van) de vier Repair Cafés in Breda.

Wie ben jij?
Je bent handig in het repareren van kleine elektrische apparaten, speelgoed, verlichting, en technische spullen en het oplossen van technische mankementen.
Je vindt het leuk daarbij advies en hulp te geven aan, en te krijgen van, de andere reparateurs om zo met beperkte middelen spullen / apparaten voor weggooien te behoeden.
Je vindt het een uitdaging om samen met het verhaal van de mensen het probleem uit te zoeken en dan te proberen hun zeer diverse spullen te repareren.
Je maakt daarbij gebruik je eigen en het al op locatie aanwezige gereedschap (of soms dat van de van de andere reparateurs) en van de beperkte hoeveelheid onderdelen die beschikbaar is.
Je kunt met je kennis en ervaring de mensen een afweging laten maken of repareren nog loont.
Je laat je niet opjagen en weet ook nee te verkopen als een reparatie te veel tijd gaat kosten of buiten het bestek van het Repair Café valt. Je vindt het leuk de mensen bij hun reparatie te betrekken, uitleg te geven en te vertellen hoe ze het probleem in de toekomst kunnen voorkomen.
Je kunt in eens soms drukke omgeving, waarbij je op de vingers wordt gekeken en soms ook met vragen wordt gestoord,  je hoofd bij een reparatie houden en je weet daarbij ook de veiligheid in het oog te houden.
Extra meegenomen maar niet noodzakelijk zijn kennis van elektronische schakelingen en/of computers.

Groet, Alex

[Bert]

Dank je wel Alex,
Maar jullie stellen dus geen eisen in het kader van vakbekwaamheid?

[Drambuie]

Nee Bert, de vakbekwaamheid van mensen is vaak erg/te specifiek, terwijl multidisciplinair kunnen denken en oplossen vaak van veel meer nut is in het Repair Café.
Belangrijkste is dat men de eigen grenzen kent en tijdig de collega's raadpleegt. Wij stimuleren, zeker als de drukte het toelaat, om mee te kijken bij elkaar of samen te repareren. Ook de gastheren/vrouwen zorgen er in overleg voor dat de reparaties bij de juiste 'deskundige' terecht komen.
Daarnaast moet men wel bereid zijn ter plekke of door zelfstudie iets bij te leren of (bij de echte vaktechneuten !) af te leren.

Een van onze doelstellingen is immers ook de bezoekers te leren zelf eenvoudige reparaties te doen of defecten in de toekomst te voorkomen.

Natuurlijk maken we er wel dankbaar gebruik van als een vrijwilliger ICT, (elektro)technische of veiligheidskundige vakbekwaamheid en/of ervaring heeft.

Eigenschappen als analytisch en in processen kunnen denken, sociale vaardigheden, het vermogen om samen te werken en technisch/materiaalkundig inzicht blijken belangrijker dan diploma's uit het beroepsleven.

Het oorspronkelijke idee van het Repair Café was een inloop! bijeenkomst van zowel bezoekers met reparaties als handige vrijwilligers die samen aan de slag gingen.
De drang tot regulering, certificering, kwaliteit borging, en alles in een organisatie te willen stoppen wringt nog wel eens met het hobby en plezier karakter van het Repair Café.

Groet, Alex

[Bert]

Daar kan ik me helemaal in vinden.
Maar ik kwam in een omgeving terecht, waar een chemisch analist de scepter zwaaide.
Multimeter?
Nooit van gehoord.
Regelmatig plofte er een zekering.
Dus vandaar dat ik benieuwd ben, hoe dat op andere klein locaties er aan toe gaat.
Bij jouw repaircafe, verkeer je in een luxe positie, waar meerdere disciplines vertegenwoordigd zijn.
Dan is kruisbestuiving mogelijk.
Maar hoe op locaties met 1 of 2 vrijwilligers?

[hvm]

Veiligheid is van groot belang natuurlijk. Niemand hoort met netspanning te werken zonder daarmee bekend te zijn.

Bij mijn eerste bezoek als vrijwilliger bij RC Zeist nam een ervaren kracht me apart, en vroeg me wat dingen om mijn kennisniveau te bepalen.  Een dergelijke "intake" zou ik verstandig vinden. Verder kan je als groep reparateurs misschien een oogje in het zeil houden bij nieuwe mensen, om te zien of er geen gekke dingen gebeuren.

In de professionele hoek werken ook veel niet-geschoolde mensen onder begeleiding van mensen die wel zijn opgeleid.

[Drambuie]

Dus vandaar dat ik benieuwd ben, hoe dat op andere klein locaties er aan toe gaat.
Bij jouw repaircafe, verkeer je in een luxe positie, waar meerdere disciplines vertegenwoordigd zijn.
Dan is kruisbestuiving mogelijk.
Maar hoe op locaties met 1 of 2 vrijwilligers?

De "luxe positie" die jij verondersteld wordt gevormd door een Repair Café dat op volle sterkte bestaat uit 1 autodidactische (elektro)technische reparateur, één op elektrotechnisch gebied meewerkende organisator (met een muur vol diploma's op een gebied dat niets met het Repair Café van doen heeft :)), 1 beroeps en 1 hobby ict-er, 2 textiel reparateurs, één door fysieke beperkingen een alleen nog maar adviserende edelsmid en 2 gastmensen, waarvan er een kan helpen met technische reparaties. In praktijk zijn deze 9 vrijwilligers nooit allemaal tegelijk beschikbaar bij een bijeenkomst.

Een reparateur kan ook zicht op de eigen mogelijkheden (en beperkingen!) krijgen door mee te werken aan of te gaan kijken bij andere Repair Cafés in de regio.

Een locatie met 1of 2 vrijwilligers zonder andere 'talenten' mist de essentie van het Repair Café; Het van elkaar leren en heeft in mijn ogen meer iets van een 'Handige Harrie(tte)' die, al of niet met een maatje, mensen help met hun klussen. Hun eerste 'reparatie' zou moeten zijn 'uitbreiding of samenwerking zoeken'!
Ik heb hier in de regio ook één-mans 'Repair Cafés' gezien die meeliften op de populaire term Repair Café. Helaas betreft dit nogal eens zelfingenomen eigenwijze solisten aan wie de termen samenwerken en kennis delen vreemd zijn en die graag in het land der blinden één-oog-koning zijn.
Niets ten nadele van hun activiteiten, maar noem je dan geen 'Repair Café'. 

hvm: Opvang, leren van elkaar en het onderling in beeld krijgen van elkaars mogelijkheden en beperkingen vormen inderdaad met de aardlekschakelaar en het juist gebruik van gereedschap de basis voor veilig werken in een Repair Café.

[hvm]

Daar kan ik me helemaal in vinden.
Maar ik kwam in een omgeving terecht, waar een chemisch analist de scepter zwaaide.
Multimeter?
Nooit van gehoord.
Regelmatig plofte er een zekering.
Dus vandaar dat ik benieuwd ben, hoe dat op andere klein locaties er aan toe gaat.
Bij jouw repaircafe, verkeer je in een luxe positie, waar meerdere disciplines vertegenwoordigd zijn.
Dan is kruisbestuiving mogelijk.
Maar hoe op locaties met 1 of 2 vrijwilligers?

In principe is elke reparatie een poging, om samen met de eigenaar tot een oplossing te komen. Eigenlijk weinig anders dan wanneer je zoiets met de buurman (m/v) zou proberen.  De huisregels ( zie https://repaircafe.org/huisregels/ ) zijn daar duidelijk over:

"Reparaties worden zo veel mogelijk uitgevoerd door de bezoekers zelf, zo nodig met hulp van de reparatiedeskundigen."

en


"Noch de organisatoren van het Repair Café, noch de reparateurs zijn aansprakelijk voor schade als gevolg van verstrekte reparatieadviezen of -instructies, voor schade aan de ter reparatie aangeboden voorwerpen, voor gevolgschade of voor andere schade die het gevolg is van activiteiten in het Repair Café."

Uiteraard horen we er met elkaar voor te zorgen dat het werk zo veilig mogelijk gebeurt, maar de beperkende factor is in zekere zin altijd de meest competente persoon  :)  Met 1 of 2 personen is de kans groter dat niemand verstand van zaken heeft, en dan is het zaak om je grenzen te kennen. Dat is bij thuisreparatie niet anders, natuurlijk.

[Bert]

"Reparaties worden zo veel mogelijk uitgevoerd door de bezoekers zelf, zo nodig met hulp van de reparatiedeskundigen."

Uiteraard horen we er met elkaar voor te zorgen dat het werk zo veilig mogelijk gebeurt, maar de beperkende factor is in zekere zin altijd de meest competente persoon  :)  Met 1 of 2 personen is de kans groter dat niemand verstand van zaken heeft, en dan is het zaak om je grenzen te kennen. Dat is bij thuisreparatie niet anders, natuurlijk.

Ja, maar dat is nu juist de crux.
Er zijn mensen die hun eigen grenzen kennen en dus naar een repaircafe gaan in de veronderstelling dat daar wel de deskundigen zitten.

En dat is helaas niet gegarandeerd.

[hvm]

Die reparateurs zijn in de regel ook deskundiger dan zij, en verder lijkt het me van belang dat we duidelijk zijn over waar mensen aan beginnen.  De huisregels zijn erg duidelijk, de vraag is misschien meer of iedereen die binnenloopt deze ook (volledig) te lezen krijgt?