De vliegende bladblazermotor

[Paul Joosten]

Hoe ervaren je ook bent (en met dit soort praktische reparaties ben ik dat nog niet eens) soms helpt het wanneer je een engeltje op je schouder hebt zitten.

We kregen een bladblazer binnen met de uiterst technische foutomschrijving "hij doet het niet meer". Nou ja, hoe moeilijk kan het zijn denk je dan, laten we maar eens een kijkoperatie uitvoeren. Handvol schroefjes los, stroomkring nalopen. Het bleek dat er behalve de schakelaar waarmee de gebruiker het ding aan en uit kon zetten ook nog twee veiligheden inzaten, schakelaars in serie die alleen werden ingedrukt bij het correct positioneren van de blaasbuis en de veiligheidskap over de handgreep. Parallel aan de motor zat ook nog een ontstoringscondensator. Ohms doormeten van de schakelaars leerde me dat ze gewoon leken te werken maar na alles weer in elkaar gezet te hebben deed hij het nog steeds niet. How can???

Alles weer open, prik erop, kijken tot waar in het circuit die wel of niet aanwezig was. Eerste schakelaar werkte prima. Op de volgende kwam natuurlijk alleen prik wanneer de eerste bekrachtigd bleef. Daarvoor de hulp ingeroepen van een tweede vrijwilliger want een mens heeft maar twee handen. Uitgelegd wat de bevindingen tot nu toe waren en wat ik van plan was. Leek ook hem een goed idee. Tweede schakelaar werkte ook, dan moest het dus wel de derde zijn? Nu hadden we er samen letterlijk de handen aan vol maar het lukte, en hoe! De motor kreeg prik, begon flink te draaien en..... vloog met een grote boog een paar meter weg! Hij bleek niet vast te zitten aan de behuizing en dàt hadden we niet eerst gecheckt. Uiteraard was de bedrading daar niet tegen bestand dus bleef hij niet doordraaien. Het engeltje had gezorgd dat de enige schade die aan ons imago was...

Nu we empirisch hadden aangetoond dat het circuit goed werkte zetten we alles weer in elkaar, de bedrading kon ook makkelijk weer hersteld worden. Hulpstukken er weer op, proberen en ja hoor, hij werkte weer! De klant, die alles wel had gevolgd maar niet begrepen had, uitgelegd wat er fout was gegaan en dat (omdat de motor nu door de behuizing goed vastgehouden werd) de kans op herhaling nul was, ging tevreden met het ding onder zijn arm naar huis. Wij blij want dat was precies de bedoeling en we hadden er zelf ook nog iets bij geleerd.

De pret duurde precies een maand want de volgende keer dat we weer open waren was hij terug, hij deed het nog steeds niet! Lang verhaal kort: na stevig verder zoeken bleek dat de veiligheidsschakelaar bij de blaaspijp soms net wel, soms net niet werd ingedrukt omdat een nokje op de blaaspijp was beschadigd/versleten. Dat verklaarde veel zo niet alles dus met hete lijm het nokje wat opgedikt en met een vijltje op maat gemaakt. Een paar keer monteren en wrikken, hij werkte weer zoals bedoeld. Weer een tevreden klant. We hebben hem niet weer gezien. Of dat betekent dat de reparatie echt goed was (wat we onszelf graag willen laten geloven) of dat hij zijn vertrouwen in ons kwijt was? Wie zal het zeggen....

[Bert]

Mooi verhaal Paul.

Als ik de kleurstelling zie, zou het best eens een Black & Decker geweest kunnen zijn

Dat doet me terug denken aan mijn eerste stappen in de grote wereld van de elektrotechniek.
Nog op de Technische school zittend had ik een bijbaantje in de Technische dienst van een grote confectie fabriek.
Daar werd een nieuwe perserij gebouwd en de installatie werd met eigen personeel gedaan. Beneden de perserij en daarboven twee verdiepingen als magazijn voor het hangend vervoer.
Daar boven in de staalbouw moesten de leidingen voor de afzuig ventilatoren worden aangebracht en moest ik op een hoogte van ca. 12 meter montagerails op de constructie bevestigen met schroefjes.
De boormachine, die we hadden was loeizwaar, met twee handvatten en een borstplaat en niet makkelijk mee te nemen op de ladder.

Mijn baas kocht toen een zeer handzaam boormachientje met een pistoolgreep van Black & Decker. Dat was net een nieuwe uitvinding.
Wat een verademing, om daar gaatjes mee te boren.

Maar ja voor de dikke H-balken natuurlijk veel te licht. Zeker als je de hele dag stond te boren
Maar in het dikke staal met twee handen om de balk vast houden en met de borst de machine aandrukken vond de boormachine niet zo leuk en werd dan ook vaak bloedheet.

Dubbel geïsoleerd? Daar had men nog nooit van gehoord, en het huis was dus van spuitgiet aluminium.
Tot op een gegeven moment, er een sluiting naar aarde kwam en de machine onder spanning kwam te staan.

En ik met ladder en al naar beneden donderde.

Er zat een engeltje op mijn schouder, want op de beneden vloer werden de kledingpersen geïnstalleerd, en viel ik in een pak schuimrubber, waar de persen mee bekleed werden.

Wel heb ik toen gezworen, dat ik nooit meer een Black en Decker aan zou raken, en ook niet repareren, al was het voor mijn beste vriend.

Ongeveer 15 jaar later betrok ik een nieuwbouw rijtjes huis en ging de buurman een vlaggenstokhouder op de muur boren.
Met....?
Ja, een Black & Decker boormachine.

Ik schoot in de lach en vertelde hem het hele verhaal.

Hij zei dat het een prima boormachine was en dat hij er werkelijk alles mee deed, en terwijl hij dat stond te vertellen, ging de machine in rook op.

Voor mij een bevestiging dat ik nooit meer een Black & Decker aan moest raken, en dat zal ik nu, ruim 60 jaar na dit voorval, ook in het repaircafe dan ook niet meer doen.