Berichten

Beste meneer Van Bemmel,

Ik heb ervaring opgedaan met tandriemen (zo heet het in het jargon, in het Engels 'timing belts') van vergelijkbare machines.
Als u de oude riem nog hebt, kunt u de lengte opmeten en het aantal tanden daarvan afleiden. Let ook op de vorm van de tanden, die bestaat ook in verschillende vormen: trapezoidal, curvilinear of modified curvilinear.
In het beste geval staat op de buitenzijde van de oude riem een typeaanduiding zoals bijvoorbeeld "STB [materiaal] 60 [nominale breedte] S3M [tandafstand] 144 [aantal tanden]".

In mijn geval van een AFK BM2 bakmachine zochten vond ik een 8-3M-540 (dus 540 mm lang (=180 tanden) en) 8 mm breed, 3M is de hth-tandafstand. De originele snaar 537 mm met (dus) 179 tanden stond te strak en is daardoor kapot gegaan; het is mogelijk dat bij de uwe hetzelfde euvel zich heeft voorgedaan.

Ik neem aan u hiermee voldoende te hebben ingelicht. Als u wilt, heb ik aanvullende info op PDF, die ik kan sturen als u mij een persoonlijk bericht stuurt.

Dirk

Dag Henk,

Vergewis je ervan dat mogelijk de originele printplaat en/of accu en/of het Battery Management System 'dedicated' kunnen zijn.
Dwz dat er een vingerafdruk/code op/in een van de drie of alledrie staat, die alleen met de originele fiets werkt/werken.

Dirk

Beste collega's,

Sommige vrijwilligers maken 'woon-werk'- en/of parkeer-kosten voor hun werk bij ons RepairCafe.
Ik vind dat ze niet (per se) hoeven toeleggen op hun werk voor ons.

Ik heb daarvoor na digitale raadpleging van de belastingdienst een concept-regeling opgesteld; die er zo uitziet:

[ik citeer]
2023 februari 18
Concept-vergoedingsregeling vrijwilligers RepairCafe xxx

Vrijwilligers van het RepairCafe xxx kunnen op verzoek een vergoeding krijgen voor de volgende kosten:

* Reiskosten "woon-werk"
- bij gebruik van het openbaar vervoer: belastingvrij op voorwaarde van overhandiging van een bewijs van de werkelijk gemaakte kosten.
- bij gebruik van andere wijzen van vervoer: Eu 0,21 belastingvrij per kilometer op basis van de meting van www.anwb.nl/verkeer/routeplanner.
* Parkeerkosten: op voorwaarde van overhandiging van het betaalbewijs. Deze vergoeding is maximaal Eu 10,00 per dag.
[einde citaat]

Hoe gaan jullie hiermee om?
Eventuele vragen, opmerkingen en/of suggesties verneem ik graag!

Dirk

Dag Lucca,

De werkwijze die u beschrijft is een van de mogelijke.

Als het gaat om het voorkOmen van mogelijk zinloze wachttijd/'verwachtingsmanagement':
Een andere werkwijze, die sommige van 'mijn' RepairCafes hanteren, is die van een tweesporen-systeem: een online-reserveringssysteem naast binnenlopers. Klanten kunnen op het internet hun beoogde reparatie aanmelden met, indien mogelijk, vermelding van het merk en typenummer en een beschrijving van het gebrek (bij voorkeur specifieker dan "hij doet het niet" ;-)).
https://repaircafe-utrecht.nl/event/repair-cafe-utrecht-oost-10/
Zo kunnen repairders indien gewenst zich voorbereiden: hoe te demonteren, zoeken op veel voorkomende gebreken en dergelijke.
Bovendien kunnen bezoekers kiezen uit een aantal tijdvakken, zodat niet iedereen bij de start komt, dat scheelt ook drukte bij het inschrijven.
We vragen iedereen bij de inschrijving of ze gereserveerd hebben. Zo niet, dan vertellen we dat het kan lijken alsof ze rechts worden ingehaald, maar dat dat gebeurt door mensen die gereserveerd hebben en tegen het einde van de middag zeggen we tegen binnenlopers dat het mogelijk is dat ze niet meer aan de beurt komen.

Ik hoop u hiermee voldoende te hebben ingelicht.

Dirk

Dag Bert,

Het is een kopie van het bericht dat hij aan de consumentenbond heeft gestuurd en bedoelde ik vooral ter kennisgeving aan de forumleden.

Ik neem aan dat ik je/jullie hiermee voldoende te hebben ingelicht.

Vriendelijke groeten van

Dirk

Beste mensen,

Omdat ik het met hem eens ben, citeer ik een bericht van onze oprichter en erelid aan de consumentenbond:

[ik citeer]
Ik lees met stijgende verbazing het artikel van Daphne van den Berg op pagina 28 "Repareren moet makkelijker en goedkoper worden"

Lijkt een zorgvuldig artikel, maar tot mijn grote verbazing geen woord over de enorme bijdrage die de Repair Café's leveren: aan de inderdaad soms moeizame reparatie van allerlei artikelen,
aan de bewustwording van de mogelijkheden van reparatie, aan verzamelen en verspreiden van gegevens over mogelijkheden van reparatie.
Dit is voor de Consumentenbond een gemiste kans om de betekenis en het nut van de Repair Café's te onderschrijven.
[einde citaat]

Dirk

Ik gebruik als zoektermen vaak 'disassembly' en/of 'repair'.

Dirk

Misschien handig om te weten:
[ik citeer de leverancier]
Een mast + vlag wordt in een lange doos van 16x16x160cm verpakt.
De parasolvoet is apart verpakt in een doos van 50x50x20cm.

Het is inderdaad ook mogelijk alle delen van de beachflag los te bestellen, of zonder mast en/of voet.

Enkel het doek van de beachflag los kost in dit geval €37,50.
Deze wordt gewoon in een standaard doosje van ongeveer 40x30x20cm verstuurd en weegt 100-200gram.

De lengte van de totale beachflags komt dus door de mastset. De parasolvoet is altijd los verpakt.
[einde citaat]

Inclusief verzendkosten en BTW komt de prijs voor de hele set op Eu 125,24.

Dirk

Daar komt ie dan:

[ik citeer]
NRC, 8 december 2022
Help, ik wil weg uit de wegwerpcultuur!

Arjen van Veelen

Aan het stuur van mijn fiets bungelen drie lampjes waarvan er slechts eentje het doet. Steeds als er een lichtje uitdooft, koop ik een nieuw setje. De oude lampjes laat ik dan hangen, deels om de etters die soms lampjes jatten in verwarring te brengen, deels uit luiheid. Als dit zo doorgaat, groeit er aan mijn stuur een snoer van uitgedoofd licht: symbool van mijn gemaksverslaving.

En waarom zou het niet zo doorgaan? Bij de Action kost een setje fietslampjes maar 1,49 euro, inclusief de lithiumbatterijen. Stel dat ik een setje lampjes per winter verbruik en stel dat ik nog vijftig jaar te fietsen heb, dan ben ik voor 75 euro de rest van mijn leven verlicht. Voilà, een mensenbestaan: tachtig à negentig kaarsjes, evenzovele fietslampjes. Aan de prijs zal het niet liggen.

Toch droom ik de laatste tijd van hele dure dingen kopen. Geen luxeproducten – waarvan de waarde bepaald wordt door statusangst en slimme marketing – maar spullen die intrinsiek waardevol en waardevast zijn, bijvoorbeeld door de gebruikte kwaliteitsmaterialen of de liefde van het toegepaste vakmanschap. Ik denk dan aan de dure leren schoenen die ik in 2011 kocht en die me, na twee keer verzolen, nog steeds dragen. Hoeveel Chinese sneakers hebben ze er wel niet uit gelopen?

Toch bezit ik nog nauwelijks dure dingen. Ik koop en werp weg. Ze zeggen wel dat we in materialistische tijden leven, maar we zijn er juist in getraind om geen bal te geven om materialen. Niet alleen de fietslampjes, ook de fietsen zelf zijn al bijna wegwerpproducten geworden. Spreekwoordelijke Chinese troep. Denk aan de Swapfiets: de abonnementsfiets die je wegdoet als de band lek is. Denk aan de strooiscootermentaliteit.
Wegwerphuizen

Zelfs huizen bouwen we nu voor eventjes. In mijn stad komen nieuwe buurten vol 'flexwoningen': huizen die slechts tien jaar zullen meegaan. Wegwerphuizen. Pop-uptentjes. De wegwerpcultuur die in de jaren vijftig begon met de opkomst van plastic, bereikt nu pas het hoogtepunt.

Waren we maar materialistisch, dan koesterden we de wol, de stenen en het hout. Dan bouwden we vriendschapsbanden op met de dingen in de kamer. Dus droom ik van dure dingen, metgezellen. En ik droomde laatst van mijn oude fietsdynamo.

In een vorig bestaan fietste ik zelfvoorzienend. Ik had altijd mijn eigen, kleine krachtcentrale bij me. Viel de nacht over het fietspad, dan klikte je het wieltje van de dynamo tegen de band en zo kon je spierkracht omzetten in een gulle lichtkegel. Ja, je moest iets harder trappen. En zeker, de stroom viel vaak uit. Ik herinner me talloze reparaties, vaak met koude handen in de schuur: met je tanden het plastic van de elektradraad afbijten, de verf van het spatbord schuren zodat het metaal beter geleidde, het schelden als het allemaal niet lukte. Maar zelfs het getier schiep een band met het ding. En eenmaal brandend was de koplamp een zoeklicht in de nacht.

Wegwerplampjes zorgen voor een symbolische, louter juridische verlichting. Ze maken het pad niet zichtbaar. En ik wil geen fiets op batterijen, zo min mogelijk Tesla en VanMoof in mijn frame. Ik mis die zelfvoorzienende lichtbundel. Dus waarom koop ik ze nog, die elastieklampjes? Omdat mensen zwak zijn en de lampjes te goedkoop.

Men zegt weliswaar dat 'het leven' duurder wordt. Maar men bedoelt dat de dingen net iets minder ridicuul goedkoop geworden zijn dan ze waren. De laatste halve eeuw werd luxe beschikbaar voor iedereen: van flatscreens tot sneakers, van vliegtickets tot kippenvlees. En ja, nu stijgen de prijzen rap, maar nog steeds kun je voor bijna niets weelde je huis in slepen.

Illustratie Anne van Wieren
Canvasschilderij met ledlampjes

Kijk in de Action. Ik liep er laatst binnen, kijken of het lukte om niets te kopen. Ik passeerde moeiteloos een canvasschilderij van een ondergaande zon met ledlampjes erachter zodat de zon echt leek te schijnen. Ook de fietslampjes kon ik weerstaan, want ik had al een voorraadje. Toch ging het mis, want de Action ligt niet vol prullaria, maar nuttige dingen. Schroevendraaiers. Notitieblokken. Afwasmiddel. Allemaal zo goedkoop dat er een existentiële zuigkracht van uitgaat die geen monnik kan weerstaan. Ik kwam naar buiten met een dweil, een telefoonhouder voor in de auto en een rol pedaalemmerzakken. Totaal: 3,20 euro.

Echt blij was ik niet, want ik droomde dus van dure dingen. Maar de hele wereld spant samen opdat wij goedkope zooi blijven kopen.

Natuurlijk worden dingen duurder. Ik sprak laatst een student die om die reden regelmatig dingen steelt uit de supermarkt. Hij rekent de dure levensbehoeften gewoon niet af, vertelde hij. Sinds er zelfscankassa's zijn, gaat dat een stuk gemakkelijker. Hij heeft een tactiek. Het stuk kaas en de stoommaaltijd gaan onder in de boodschappentas. Daarbovenop komt dan een laagje van volumineuze, goedkope producten – denk aan een zak chips – die hij wel afrekent. Bij de steekproefsgewijze controles scant de caissière toch vaak alleen de bovenste laag. Zijn vrienden winkelen ook zo, vertelde hij me. Ze vinden 'het leven' ook te duur geworden en pakken hun proletarische bonuskorting.

Ik zie het saboteren van zelfscankassa's niet per se als slechte zaak. Het zijn automaten die de menselijkheid ondermijnen. Computers maken geen praatje. En die paar nog resterende caissières zijn nu verworden tot opzichters: securitypersoneel van vijftien jaar oud. Dit alles om de kas te spekken van de aandeelhouder. En die heeft de afgelopen jaren, tijdens de pandemie, genoeg winst gepakt.

Maar ik dacht ook: zelfs met de huidige prijzen kun je nog steeds voor een prikkie een pastamaaltijd bereiden. Voor wie verslaafd is aan het gemak van stoommaaltijden enzovoorts, is diefstal kennelijk aantrekkelijker dan zelf koken. De armoede bestaat niet uit geldgebrek, maar uit verloren zelfredzaamheid. Niet 'het leven' wordt te duur, maar de levenswijze waar we in vastzitten door onze verslaving aan goedkoop gemak.

Ik veroordeel de winkeldieven niet, ook omdat ik zelf ook steel. Ik reken weliswaar altijd netjes af, maar toch betaal ik lang niet alles. Dat heeft te maken met de wijze waarop de wereld draait: de prijzen kloppen niet. Dat we hier goedkoop gemak kunnen kopen, is omdat we de kosten hebben uitbesteed. De fietslampjes zijn symbolisch. De lithium in de batterijen komt uit mijnen in Chili of China die aldaar de natuur verwoesten. Kinderhanden – of wie weet onderdrukte Oeigoeren – hebben de lampjes in elkaar geknutseld.

Al het kwaad van deze tijd balt zich samen in die fietslampjes

Gekreukte kleren

Al het kwaad van deze tijd balt zich samen in die fietslampjes. Het veronachtzamen van ambachten, de wegwerpcultuur, de uitbuiting, de batterij als oplossing voor alles. Al koopjesjagend plunder ik de wereld voor 1,49 euro.

Tegen zulke non-prijzen is geen kruid gewassen. Daarom komen repair cafés niet écht van de grond. Daarom hebben rommelmarkten en tweedehandswinkels nog altijd iets treurniswekkends: de gekreukte kleren of de elektronica met krassen zijn er vaak duurder dan de nieuwe bij Aldi of Primark. Bijna iedereen vindt de wegwerpcultuur inmiddels verwerpelijk, maar niemand kent een uitweg. We dromen van duurzaamheid maar lopen op weggooischoenen. Deze zomer kopte de NOS: 'Schoenmakers stoppen, want sneakerdragers komen niet langs.' En zo raken we de kunst van het herstellen en het koesteren kwijt, zo zijn we arm geworden door de overdosis van het goedkope. En als het systeem het begeeft, zijn we pas echt hulpeloos.

De oplossing ligt in dure dingen. Want goedkoop is duurkoop. En duurkoop is vaak duurzaam. Dure dingen wapenen je bovendien tegen het woelen van de wereld. Pensioenen kunnen verdampen, de stroom kan uitvallen, maar dan heb je nog steeds je dure wollen trui, het schilderij en de zaklamp die nooit stuk gaat. Dan red je het wel. Maar waar koop je duur?

Iemand vertelde me dat zelfs Marie Kondo, de Japanse goeroe van het minimalisme, tegenwoordig een webshop heeft. Haar bekende filosofie is dat je met een handkus en een bedankje afscheid neemt van spullen waar je geen vreugde meer aan beleeft, waardoor er dus ruimte in je huis ontstaat voor betekenisvolle objecten – die ze sinds een paar jaar zelf verkoopt. In haar webshop zag ik een lamp in de vorm van een brood. Een echt brood, dat was uitgehold en daarna gelakt met antibacteriële verf. Er zat een ledlampje in. Volgens de beschrijving zorgde dit brood voor minder afval, omdat van onverkochte broden nu sierlampen gemaakt werden. Het lichtbrood was duur, 115 dollar, maar niet het dure ding waar ik van droomde. Ik zocht iets niet-cynisch: een zoeklicht in het donker.

Bij De Correspondent las ik over het boek The Retro Future. Looking to the Past to Reinvent the Future van John Michael Greer. Deze Amerikaanse schrijver en druïde stelt een ,,vrijwillige technologische regressie" voor: terug naar de tijd zonder computers en zonder goedkope vliegtickets. Maar met behoud van vernuft, techniek en paracetamol en zo. Een wereld op batterijen gaat ons niet helpen, stelt hij: al die Tesla's vreten evengoed staal en kobalt. We moeten anders leven. Niet van energiebron wisselen maar van levensstijl. Door terug te gaan naar de jaren vijftig.

Dat leek me een aantrekkelijke – en op den duur misschien wel onvermijdelijke – tijdreis. Maar ik dacht ook: hoe dan, hoe kom je terug? De tijd vliegt als een pijl met weerhaken. Maar daarna dacht ik: laat ik als testcase beginnen met mijn fietslicht.
Opheffingskorting

En dus probeerde ik van de week in een bevlieging een fietsdynamo te installeren. Ik liep naar het fietsspeciaalzaakje om de hoek. Het zaakje zat er al 92 jaar, maar in de etalage hing het omineuze 'opheffingsuitverkoop', het ging de weg van de schoenmakers.

De eigenaar had nog wel één dynamo, voor 6 euro, met opheffingskorting. Maar toen was ik nog nergens. Ik had elektradraad nodig en batterijloze lampen. Die vond ik uiteindelijk, nota bene bij zo'n megafietsenzaak. Pas daarna ontdekte ik dat de voorvork van mijn retromodel herenfiets juist niet meer geschikt is om er een ouderwetse dynamo op aan te sluiten.

Ik won advies in bij een buurman die fietsen repareert. Hij sprak me bestraffend toe: ik had nooit een dynamo moeten kopen, het waren ondingen, nooit goed af te stellen, en bovendien niet duurzaam, omdat ze zorgen voor slijtage aan de voorband. Een ledlamp met oplaadbare batterijen was al beter. Of desnoods een naafdynamo.

Dus nu zit ik bij de pakken neer. Heb al 50 euro uitgegeven aan onderdelen, ben alleen maar verder van huis. Maar ik geef niet op, het voortbestaan van de mensheid staat op het spel. Als het me lukt om mijn fiets terug de tijd in te laten reizen, dan is de rest ook mogelijk. We hebben licht nodig op ons pad.
[einde citaat]

Uit mijn hart gegrepen:

https://www.nrc.nl/nieuws/2022/12/08/gezocht-een-uitweg-uit-de-wegwerpcultuur-a4150717

Het kost even tijd, maar ik vond het interessant (en een tikkeltje deprimerend) om te lezen.
Als de link niet (meer) werkt, kan ik ook de txt-versie hier plaatsen.

Dirk

Dag Paul,

Welkom op het forum!
Wil je iets meer vertellen? Aantal repairders, specialisaties, aantal keren per maand ...

Collegiale groeten van

Dirk

Dag Bert,

Dank voor je bericht. "I stand corrected", zoals de engelsen zeggen en ik heb weer wat geleerd.

Inderdaad [bijlage], 'koken' (dubbel), 'wasmachine' en 'vaatwasser' hebben ieder een eigen groep en uit het feit dat deze op dezelfde rail zitten als de aardlekschakelaar leid ik af dat alleen die groepen gedekt worden door de ALS.

Vriendelijke groeten van

Dirk

Dag Bert,

Ik heb me een beetje onhandig uitgedrukt: mijn aardlekschakelaar beschermt alle groepen in huis.
Misschien had ik in plaats van 'voor' het woord 'achter' moeten gebruiken, het is maar van welke kant je het bekijkt ;-)

Dirk

Dag Bert en anderen,

Ik weet dat je veiligheid heel hoog in het vaandel hebt. Ik kan je hopelijk geruststellen: Mijn huis en mijn installatie is van 1991 en de aardlekschakelaar zit voor alle andere groepen, de wasmachine-aansluiting heeft een eigen groep en in de badkamer heb ik verder alleen een scheertrafo. Sinds 1991 is er een (1) groep bijgekomen (toen mijn afwasmachine en keramische kookplaat (was al perilex, eigen groep) zijn geleverd en geinstalleerd) als enige wijziging. Ik test mijn aardlekschakelaar niet maandelijks, maar ieder half jaar.

Je spreekt over een nokkenschakelaar: dat lijkt me iets wezenlijk anders dan een trekschakelaar. Ik heb een trekschakelaar met een rood lampje; moet/zal ik die laten vervangen door een nokkenschakelaar?

Mijn bestelling annuleren doe ik niet, daarvoor heb ik nu te veel vuile was, onder andere omdat ze een uur voor het bezorgvenster lieten weten dat het twee dagen werd uitgesteld. Ik overweeg om bol.com er op te wijzen dat ze niet aan de wettelijke normen voldoen en dat ik verantwoordelijk ben voor een deugdelijke aansluiting (dank voor de tip) en te vragen hoe ze beide zaken denken goed te maken.

Dirk

Bert,

"Het is wel te hopen dat de aarding van jouw installatie goed is."
Leid je dat af uit het feit dat wel de groep eruit ging en niet de aardlekschakelaar?
De aansluiting was met een trekschakelaar en de laatste keer dat ik de aardlekschakelaar controleerde, sprong ie binnen een seconde af.

De nieuwe wasmachine heeft een gewone randaardestekker, trouwens. Bol.com wil hem (vandaag) wel installeren, aansluiten en proefdraaien, maar niet op een trekschakelaar.
Teveel werk (denk ik), of is een trekschakelaar minder veilig? Ik heb alvast een geaard verlengsnoer op een geaarde contactdoos klaar liggen ...

Dirk

Bert,

Nogmaals dank; ik heb mijn (nieuwe) energieklasse-D bovenlader-bestelling vervangen door een voor een andere (nieuw) energieklasse-C voorlader met een rapportcijfer 7,0 van de Consumentenbond.

Over en sluiten ;-)

Dirk

Paul, Bert,

Ik begrijp jullie hints. Ik ben me bewust van het milieubezwaar, ja. Hij gebruikte betrekkelijk veel water en dus ook meer stroom omdat hij dat meerdere water ook moet verwarmen. Voor mijn verdediging kan ik zeggen dat ik een zeer-langjarig gemiddeld verbruik heb van 107 liter water en 4,72 kWh per dag; in andere opzichten ben ik dus wel zuinig.
Voorts nog: Verstoring van de regelmaat is voor niemand prettig en voor mij al helemaal niet ;-)
Ik heb pas mijn motor verkocht, ook al het einde van een tijdperk ...

Ook de professional wil ik nog verdedigen: In de veronderstelling dat de motor het had begeven, heb ik hem gevraagd om die te verwijderen. Hij heeft dus gedaan wat ik vroeg; misschien had hij eerst kunnen vragen of ik wel zeker wist dat het de motor was, maar dat neem ik hem niet kwalijk.

Het is even wennen, maar jullie hebben me om. Aan de wasmachinespecialisten hier vraag ik: Ik denk dat een bovenlader beter is omdat die aan twee kanten gelagerd is. Klopt dat?

Even gezocht en tot de ontdekking gekomen dat de (nog weinige leverbare) bovenladers smaller zijn dan voorladers. Ik heb er een besteld. Dat wordt een extra grote overgang van deze extra brede 90 cm naar 40 cm ...

Ben ook benieuwd naar mijn nieuwe verbruikscijfers binnenkort!

Nogmaals dank voor het mij op het rechte pad helpen.

Dirk

Collega's,

Dank voor jullie reacties.
Inmiddels heeft ie alsnog de geest gegeven onder uitschakeling van de groep in de meterkast. Let wel: niet de aardlekschakelaar, dat lijkt me een indicatie voor de aard van de storing.
De eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat ie al geruime tijd lekte, maar omdat ie in de badkamer staat en het lekwater zo naar het doucheputje liep, leek me dat geen bezwaar.
Voorts is het zo dat de geur meer dan 24 uur waarneembaar blijft, ondanks de actieve ventilatie in de badkamer.

Paul: nee, muffe was vind ik echt onprettig ruiken, dat is het niet. Nog niet zo heel lang geleden heb ik een keer laten draaien op 60 graden met twee afwasmiddelblokjes (zonder wasgoed) om de leidingen te reinigen. Die tip heb ik ergens eens gelezen en dat klonk aannemelijk.
Ik zal m vanmiddag eens op zijn kant leggen.

Bert, voorzover relevant: ik gebruik het waspoederbakje niet, maar een wasbolletje met waspoeder in een washandje, dat ik tussen de was leg. Zoals ik al tegen Paul zei, heb ik recent een toer gedraaid met afwasmiddelblokjes.
Ik heb even naar het begin van het filmpje gekeken en een aantal verschillen gezien tov mijn bovenlader. Ik heb ca een jaar geleden een van de slangen losgehad en schoongemaakt; die had inderdaad last van aderverkalking, al was het niet heel dramatisch. Tot slot heb ik hier betrekkelijk zacht water.

Als ik er niet uit kom en jullie hebben na deze aanvullende info geen verdere suggesties, dan zal ik een beroeps inschakelen, die hier al eens eerder geweest is om mijn centrifugemotor eruit te slijpen. De vervangingsmotor deed het ook niet, waarna bleek dat de bijbehorende startelco ad Eu 7,00 defect was. Nadat ik een nieuwe elco had geplaatst, deed ie het weer ... (rood hoofd)

Dirk

Beste mensen.

Mijn eigen zo goed als onverwoestbare AEG Turnamat S model 605364155_043e3672a03fa3cb4523371444ab86ac.jpg[/attach] AEG Turnamat S, typenummer 605364155 (bouwjaar ca 1972!) (bijlage) ruikt de laatste tijd tijdens het wassen en/of centrifugeren een beetje. Het is geen ozongeur en stinkt ook niet echt, maar ik denk dat het niet hoort, omdat ie dat eerder niet deed. De start-elco van de centrifuge heb ik kortgeleden vervangen. Hij werkt verder naar behoren.

Heeft iemand een idee wat het zou kunnen veroorzaken?
[attach id=648]

Dirk

Dag Paul,

Wel gefeliciteerd met je benoeming!
Ik zag gisteren op het Jeugdjournaal twee elfjarige meisjes die een duo-klimaatbugemeesters-benoeming kregen; weet niet meer waar.

Dirk